სტატია

– დილა მშვიდობის, თამარ! საით მიიჩქარი?  – ბიბლიოთეკაში მივდივარ, ძია სოსო. – ყოჩაღი ხარ. ჩემო გოგო, შაბათ დღესაც არ ისვენებ. შენ თუ გვასახელებ ჩვენს გვარში, აბა შენს ბიძაშვილს ჰკითხე, ერთი წიგნი თუ წაუკითხავს ჯერ. შენისთანა გოგო ასეთი მონდომებულია, ამას კიდე ყველაფერი აქვს, საღ-სალამათია და წიგნს მაინც ვერ გადააშლევინებ. სახეზე ღიმილი შეაშრა თამარს, ძია სოსოც მიხვდა, რაღაც

ცხელი აგვისტოს ბუღი იდგა ეზოში. ნელთბილი წყლით ახლად „გახვანჭალებული“ ჩემი გოგოსთვის ჯერ კიდევ არ მქონდა თმები შემშრალებული, რომ ჭიშკრიდან ძახილი შემომესმა: – მასპინძელო! – მობრძანდით! – გავძახე და თან ჩქარ-ჩქარა შევხსენი ნახევრად სველი პირსახოცი ბავშვს, კუთხეში მივმალე და გარეთ გავეგებე სტუმარს. ეზოში ცუგა თავ-პირს იმტვრევდა. ვუთხარი, გაჩუმებულიყო. დამიჯერა, კუდი ამოიძუა და ღობესთან ჩუმად მიწვა. მე